‘Mama, ik snap het niet…Hoe bepaal ik hoogtelijnen?’. Ze zucht. Wéér een vraag. Niet nu. Ze klapt haar laptop dicht, net iets te hard. 

Voor de drie-en-twintigste keer loopt ze naar haar zoon aan tafel. Thuiswerken en thuisonderwijs. Ze ademt met klemmende kaken uit. Wiskunde. Ook dat nog, irritant vak.

Ze heeft een kort lontje. Logisch, want haar hoofd draait overuren. In haar lijf heerst onrust. Alsof ze de hele tijd iets móet. Maar ze weet niet precies wat. Ze voelt zich al tijden niet vrolijk meer. Haar opgeruimde humeur is verdwenen. Als een vergeten spons in een hoekje van de kelderkast.

Het leven staat op zijn kop door de Coronapandemie. Kortom: het is crisistijd.

Hoe vind je rust?  

In tijden van stress is je systeem in rep en roer. Letterlijk. Je hoofd, je hart én je lijf.

Je kunt jezelf kalmerend toespreken met ‘De Heer is mijn Herder. Het ontbreekt mij aan niets’. Of proberen positief om te denken. Maar het is als praten tegen een kind met zijn vingers in zijn oren.

Je roep komt niet door. Je brein is druk met andere dingen: de stresssignalen van je lijf. Ze moeten verwerkt. Je moet wel in leven blijven toch?

Emoties manifesteren zich fysiek. Angst en onrust voel je in je lijf. Kalmeer dus eerst je lijf. Begin daar. Dan trekt je hoofd zijn vingers uit zijn oren. Het kan weer naar je luisteren. Beloofd.

Hoe kalmeer je je lijf?

Daar komt de hand van je Schepper om de hoek. Hij heeft een rusthersteller in je ontwerp ingebouwd.

Je hebt in jou een soort gas- en remsysteem. Je kunt zelf de pedalen intrappen. Op ieder gewenst moment. Gas geven. Of remmen. Aan jou de keus. Je hoeft er nauwelijks bij na te denken.

Hoe werkt dat precies?

Je ademhaling en je zenuwstelsel zijn aan elkaar gekoppeld.

Adem je in, geeft je zenuwstelsel gas. Het stuurt processen aan die nodig zijn voor actie. Zoals een hogere hartslag. Adem je uit, trapt hij op de rem. Nu krijgen herstelprocessen de aandacht.

Als je dus langer uitademt dan inademt, vertraag je. De rust keert terug in je lijf.

Daarom slaak je een zucht van verlichting.
(En blaas je je op als je boos bent. Gas!)

Remmen dus voor rust. Hoe doe je dat?

Adem rustig door je neus in, helemaal naar je buik. Adem zachtjes en gecontroleerd door je mond langzaam en langer uit. Doe dit een paar minuutjes. Of meer, als je dat prettig of nodig vindt.

Probeer maar eens. Nu? Ja nu.

Voel je hoe de rust in je lijf terugkeert?

Als je nu Psalm 23 leest, zal je brein er meer aandacht voor hebben. Wat zeg ik? Je héle systeem heeft meer ruimte om de woorden zachtjes te laten landen.

De HEER is mijn herder,
het ontbreekt mij aan niets.
Hij laat mij rusten in groene weiden
en voert mij naar vredig water.
(Psalm 23:1-2)

Voor je het weet geef je ‘vredig’ thuisonderwijs.