“Haven’t you read?”, spraken Jezus’ woorden tot mij. 

Ik lurkte aan mijn koffie. Bijbel op schoot. Pen en papier in de aanslag. Ik las een heel hoofdstuk uit Mattheüs.

Ik hoopte al biddend een ‘briefje uit de hemel’ te vinden 

Voor de ingewikkelde klus die voor me lag. 

Zou er een thema, wijze les of richting naar voren komen? Een verlossend woord?

Yes, please

Want de klus frustreerde me. Ik had er geen ‘grip’ op. Nog niet. Nog stééds niet. Irritant.

“Haven’t you read?”. Meer kreeg ik niet. Het waren de enige woorden die bleven hangen.

Drie woorden

Uit een heel lang hoofdstuk.

Hm. In reflectie. Eigenlijk wist ik het ook wel. Ik moest gewoon gaan zitten. En beginnen. Ik had tenslotte al een hele berg aan input en inzichten ontvangen de afgelopen tijd. Allemaal puzzelstukjes. Vastgelegd ergens op (digitaal) papier. Alleen…

Ik wachtte nog op de ‘in-één-keer-goed-versie’ 

Dan zou ik niet hoeven ploeteren. Dan zou die puzzel als vanzelf in elkaar vallen. Zonder moeite. Dan zou ik mijn talent niet hoeven gebruiken…

Haven’t you read? Weet je het niet al? Ik vroeg naar de bekende weg.

Soms weet je wel wat je moet doen. Je ziet er alleen tegen op. Of je hebt er geen zin in. Het is moeilijk, zwaar, niet leuk, onoverzichtelijk of eng.

Het vraagt geploeter. Doorzettingsvermogen. Of lef

Je schuift het voor je uit. Bagatelliseert de noodzaak. Werpt obstakels of excuses op. Of wacht nog even op het perfecte moment. Het moment waarop alles klopt en je er zin in hebt. Alleen.

Aan deze kant van de hemel is het lang wachten

Soms voelt de taak zo groot dat je niet in actie komt. Maak het dan kleiner. Deel het op in stukjes. En begin met een stukje.

Zet een eerste stap van een behapbaar formaat

Een eerste taak of actie, die je wel ziet zitten, wel aankunt of waar je wel vertrouwen in hebt.

We leggen de lat vaak zo hoog

Zo hoog dat we de stap niet kunnen zetten. De sprong niet durven wagen.

Het moet helemaal af. Het moet helemaal goed. Of in 1x goed. Of stiekem ‘heel erg’ goed genoeg.

Het moet meteen opgelost. Meteen beter. Meteen klaar. Meteen genezen.

Het moet gaan volgens verwachting. Op deze voorwaarden. Op die manier. Zoals het hoort.

‘Picture perfect’

Die hoge lat. De lat waarover we struikelen. Laat hem eens los. En vind de stapsteen die voor je ligt.

Wat vindt je ‘hand of voet’ om te doen? Wat kan (al) wel? Doe dát.

En laat je verrassen

Verrassen door de uitkomst. Door de ervaring. Door het kleine succesje. Door de ‘kop die eraf is’. Door de eerste voldoening. Door het plotselinge zicht op de volgende stap.

Soms is het beter om stapvoets door het leven te gaan. Het maakt dat je sneller vooruitkomt

Ondertussen kan ik met mijn klus aan de slag. Vertrouwen heeft frustratie verdreven. Met dank aan het hemelse briefje. Daarop stond de bekende weg. Ik kan vooruit door eerst achterom te kijken.

Ik heb er zin in.