Mijn bed. Wat kon ik daar naar uitkijken. Ik stapte erin als in een warm bad. Zalig. Iedere avond. Totdat ik een slaapstoornis kreeg. Toen werd mijn bed een monster. Een nachtmerrie.
Vier nachten achtereen had ik niet geslapen. De boog was te lang gespannen geweest en geknapt. Overspannen. Zoiets.
De vierde nacht dacht ik wanhopig: ‘Als dit zo doorgaat houdt mijn leven op. Ik móet slapen! Anders ga ik dood.’. Welkom angststoornis.
Bizar is het als je bang wordt voor je eigen bed
Voor het uren wakker liggen. Terwijl je doodop bent. Je zó graag slapen wilt. Maar de kerkklok je ieder half uur pijnlijk laat weten dat het niet lukt. Nog steeds niet. Dieper en dieper de donkere nacht in.
Overdag liep ik rond met een soort examenspanning in mijn lijf. Zonder verlossend examen. Gedachten aan mijn bed, hoe vluchtig ook, deden mijn angst ontvlammen.
De angst voor wéér een nacht wakker liggen. Úren. Bang om het inslapen ‘verleerd’ te zijn. De angst voor de angst die ontstond. Onrust.
Huilend zat ik bij de huisarts
‘Dit kan zo niet langer’. En daar kwam die: de slaappil. Eén nacht gebruikt. Doodeng zo’n chemisch goedje dat je brein knock out slaat. Maar ik sliep. De tweede nacht werkte het niet meer. Dubbele dosis? Ammenooitniet! Potje nooit meer aangeraakt.
Melatonine tabletjes, 5-HTP, lavendeltheetjes, warme melk. Met banaan. Anijs. Honing. Uit bed. En er weer in. Opnieuw. Van alles geprobeerd. Het deed niets.
Hard je best doen om te slapen. Dat werkt niet
Hard je best doen om niet met slapen bezig te zijn. Terwijl je naar bed moet of wakker in je bed ligt. Dat gaat ook niet.
Geduld hielp. Tijd. En ademhalingsoefeningen ter ontspanning
Keer op keer op keer op keer. Ook paste ik consequent eenvoudige slaaptips toe die ik als vitaliteitscoach in opleiding nèt geleerd had. Zo creëerde ik de juiste conditionele voorwaarden.
Betere, slechtere en weer betere nachten volgden
En langzaamaan keerde de rust weder. Ontspannen was daarbij het sleutelwoord. Acceptatie. Overgave. Vertrouwen. In alles. Niet zoeken naar controle over iets wat je niet in de hand hebt.
Herstel van mijn slaap- en angststoornis was een complex maar inzicht gevend proces. Ik was niet voor niets overspannen…
Er kwam herstel op vele fronten
Slecht slapen én beter slapen. Ik ken het. Ik weet er alles van. Uit de boeken en uit ervaring.
Ik weet dat een blogje je niet in 1 avond van je slaapstoornis afhelpt. Of de tips Acceptatie. Geduld. Tijd. Haal adem. Maar het is een goed begin. Een ontspannen begin. We kunnen er altijd over doorpraten.
Blijf niet in je eentje ploeteren.
