Na weken van december drukte eindelijk tijd voor stiltetijd. Afgelopen weken geen ruimte gehad. In mijn hoofd niet en in mijn agenda niet.

Geen rust om te bezinnen op 2019

Daar waar ik normaal het jaar met hernieuwde focus en frisse zin begin, is het nu anders.

Genoeg globale ideeën, plannen en to do’s. Dat wel. Het jaarthema is ‘Verbouwen’. Zowel zakelijk als privé. Dat is me duidelijk. Maar concretisering ontbreekt nog.

Prikkelde onrust in mijn systeem dus

Hoe heerlijk is het dan om weer even een moment van bezinning te hebben.

Mijn Bijbeltje open te slaan en in ‘Gesprek’ te gaan. In alle rust en stilte

Het wordt me weer duidelijk. We mogen als mens kijken naar wie ons hart compassievol uitgaat. Vertrouwen dat je voldoende hebt om uit te delen, als je dat kleine beetje dat je hebt, maar in Zijn handen legt. Hij zal het vermenigvuldigen.

We hoeven niet alles te doen

Zelf te doen. We hoeven niet alles te kunnen. Niet alles te weten. Of te willen. We hoeven niet op alles grip te hebben.

In een maatschappij waarin controle en maakbaarheid de norm is, mogen we gewoon werken vanuit dat beetje wat we hebben

Je mag als mens je eigen weg gaan. Hoe hobbelig die weg ook is. In vertrouwen. Met dat wat je is toevertrouwd. Je karakter. Je talenten. Je waarden. Bijdragend en verschil makend. En zo het pad bewandelen dat zich voor je ontvouwt.

Leven

Simpel en ingewikkeld tegelijkertijd.